In Burgh Haamstede aan de kust van Schouwen Duiveland staat een vuurtoren. Deze baken van veiligheid heeft mij altijd aangetrokken. Ook dit jaar fiets ik met Erlend langs de zee over het schelpenpad in de duinen. We zien de Noordzee en voelen de zeewind. De wind waait door mijn haren en langs Erlend zijn stoppelbaard. We vliegen over een heuvel en zien een zweefvliegtuig in de lucht. In de verte zie ik de vuurtoren. Dan denk ik aan mijn oudere broer en zus. Zij zijn er toen ze klein waren in omhoog geklommen en ik niet. Niemand mag er meer in. Hoe is het daarbinnen?
Rood-Wit
Gestreept
Schuin
Sportief
Hoog
Duidelijk
Lichtpunt
Deze vuurtoren-muts heb ik in een oplage van 6 gemaakt voor de tentoonstelling ‘Rietveldt naar de Beurs’ in de Beurs van Berlage. Vooral het patroon is leuk en ingewikkeld om te maken. Ik houd ervan dit uit te puzzelen. Schuimrubber bedekt met stof is een goede manier om een voorwerp in een vorm te houden en toch zacht en buigzaam te laten zijn. In de hoed zit een (fiets) lampje. Daarbij heb ik grappige gebruiksaanwijzing-boekjes gemaakt. Deze hoed valt in de categorie komische kunst.
Doordat ik steeds terugkeer naar mijn moeders zomerhuisje en dezelfde plaatsen bezoek, kan ik lekker nostalgisch zijn. Ik lach en huil over dezelfde dingen. In het kleinste kamertje in het bovenste stapelbed kon ik het licht van de vuurtoren langs zien komen. Ik verwonder me over Muze en Luit die in dezelfde bedden liggen. Mijn kijkrichting draait mee zoals het licht van de vuurtoren.
