Terwijl ik naar “De Huiskamer” loop voor een kunstworkshop in Amsterdam open ik mijn geest. In een oud grachtenpand loop ik een gammele trap op. Daar zie ik een tafel vol materialen en garnituren. Er omheen staan een aantal vrouwen tussen de leeftijd 30 en 90 jaar oud. Dit gemêleerde gezelschap heeft als gemeenschappelijke factor: Arktos de studentenvereniging, zie mijn blog 44. Aan de muur hangen een soort gele slangen van stof. De sfeer is helemaal goed als de workshop begint. We gaan een gezamenlijk kunstwerk maken.
Dit weekend heb ik in Amsterdam aan het stadse leven gesnoven en blijf zien:
Een multicultureel publiek
Modieuze mensen
Quasi nonchalante mensen
Corpsballen met jasje dasje
Het Waterlooplein met tweedehands kleding
Grachten en grachtenpanden
Tramlijnen en fietsers
Verkeer kris kras door elkaar
En leuke geleerde vrouwen
Tijdens de workshop schipper ik tussen mijn docent- en kunstenaarschap.
De inval docent mompelt: “We kunnen zelf wat maken of samen of in de ruimte.”
Margot: “We maken allemaal zo’n meubelstuk aan de muur alias slang. Ieder maakt zijn eigen stuk”.
De anderen vragen: “Hoe maken we dit aan elkaar met maar 1 naaimachine?”
Margot “Ik naai ze allemaal aan elkaar met de naaimachine, dat kan ik heel snel, roetsh, roetsh!”
De anderen: “Ha, ha, oke!”
Ik check de naaimachine en er is geen naaivoet.
Ik zeg: “Er is hier vast wel een winkel dichtbij waar je een naaivoetje kunt kopen?”.
Ik probeer niets te controleren of over te nemen en mee te gaan met de flow…. huh…. ja, ja. Een organisator gaat op pad en komt een uur later terug met een naaivoetje. Dan naai ik de stukken aan elkaar. Ook delegeer ik taken zoals de slang vullen en stukken die er met de hand aangenaaid moeten worden. Zo is de “Arktos slang” op tijd af om mee naar de afsluitende borrel en het diner te gaan. Hiermee haal ik mijn record: opladen en nieuwe energie opdoen!
