Opeens sta ik daar in een ezel pak voor een volgepakte gymzaal. Oh ja, denk ik, dit vind ik leuk! De ‘bouffon’ in mij leeft op (zie blog: 92 Poerim) en wordt de ezel van Shrek. Vrolijk schud ik mijn dikke billen heen en weer. Ik voel de ADHD energie van Shrek’s beste vriend Donkey door me heen stromen en maak grote bokkesprongen. Als ik Shrek tegenkom, klamp ik me aan hem vast; zo graag wil ik vrienden met hem worden. Ik eet zelfs bloemen uit het mandje van Roodkapje. Prinses Fiona wil niks van me weten. Ik ben dus erg irritant.
Toen ik aan de voorstelling ‘Forza goes West End’ begon dacht ik dat mijn glans rol de foute auditie zou zijn. Als een balletdanseres zing ik het lied ‘Chiquita’ van ABBA in een glimmend balletpak. Tijdens mijn performance wordt ik bruut weggestuurd en wordt er: “volgende!” geroepen. De regisseur van Musical vrienden bedacht een verhaal over kinderen die naar West End wegliepen. Zo passen er allerlei musical thema’s in één verhaal. De samenwerking tussen Forza Gymnastica en de Musical vrienden heeft goed gewerkt.
Ik heb nog nooit zoveel keer voor en achter het toneel heen en weer gerend. Het toneelbeeld is bijzonder in deze gigantische gymzaal. Er liggen enorme matten, springkussens, trampolines en zelfs een opblaasbare lange mat. Op een achterdoek wordt er uitleg geprojecteerd. De voorstelling is heel spectaculair, vooral wat de deelnemers allemaal doen op de vloer. Veel sprongen en salto’s worden er gemaakt. Heb jij wel eens eerder van Synchroon springen op de trampolines gehoord? Ik leer allemaal nieuwe dingen en verwonder mijzelf.
Muze en Luit vonden het Shrek pak van te voren al geweldig. En inderdaad moet het publiek erg lachen als ik langs huppel en hinnik. Ik krijg veel complimenten over mijn glansrol. Een ervan is: “Wat was jij een leuk konijn!” Mijn missie is geslaagd.
Wat een leuke performance! Zelfs het beeld van de ezel doet mij glimlachen.