In voorbereiding op het Purim feest in Israël maakte ik een marionettenvogel. Aan deze beweegbare vogel zie ik opnieuw dat ik altijd iets nieuws wil leren en erg houd van constructies. Tijdens een lessenserie op de “School for Visual Theatre” kregen we een opdracht om een beweegbare marionettendier te maken. Ik was gefascineerd door de pure constructie en het pure materiaalgebruik en heb daar weinig kleur aan toegevoegd in tegenstelling tot de gangbare gewoontes in Jeruzalem.
Ik wilde een vogel maken die zowel zijn kop als zijn vleugels kan bewegen. Mijn fascinatie om mijn lichaam te gebruiken als deel van het ontwerp zie ik ook hierin terug. De constructie is bijna doorzichtig geworden en dat vind ik heel spannend. Over de vele stappen van het proces die ik heb genomen zal ik nu wat vertellen.
De vogelkop
Na schetsen gemaakt te hebben, ben ik aan de slag gegaan met de vogelkop. Die vorm heb ik gemaakt van klei, kun je je voorstellen hoeveel klei ik gebruikte? Van het gekleide beeld heb ik meerdere mallen gemaakt. Dit is een ambachtelijk werkje wat aandacht en tijd vergt, maar daarna een verrassend resultaat geeft! Buiten op het balkon legde ik repen glasfiber in de mallen. Als je deze met je blote handen aanraakt blijven er (te) lang stukjes glas in je handen. Ik smeerde daarover polyepoxide; een chemisch goedje dat ook al zo gevaarlijk is en je vooral niet (teveel) moet inademen. De delen van de uitgeharde epoxy kop heb ik later aan elkaar gemaakt met nog meer van dit leuke materiaal. Een kunstcarrière hebben is niet altijd het gezondste wat je kunt doen!
De constructie
Ik maakte de vogelkop vast aan een houten stok. Met metaal, schroeven en hout heb ik zo’n constructie gemaakt dat: de bek open en dicht kan en de vleugels kunnen bewegen en in meerdere standen gezet kunnen worden. De bijzondere metalen elementen heb ik met de hand moeten maken. Telkens als er een onderdeel bijkwam moesten er technische hoogstandjes bedacht worden om het te laten werken; zie bijvoorbeeld de ijzeren veer in iedere vleugel. Ik heb hierbij een mega proces doorgemaakt en dan heb je ook wat!
Afwerking
Zoals ik al zei, werd ik geadviseerd alles te beschilderen, maar ik wilde dat de constructie zichtbaar bleef. Toen heb ik als compromis alleen de ogen en het houten draagframe beschilderd. Voor de vleugels gebruikte ik doorzichtige voile, heel bewust vierkante lappen die er met lintjes aangeknoopt kunnen worden. Het hele theatrale object is een bouwpakket geworden. Een kind kan dit looppaard niet dragen maar wel een collega student en daarover lees je volgende week meer!
Dus….What you see is what you get!
