Begin dit jaar is Slot Oostende geopend in Goes en Jacoba van Beieren is herrezen. Heel Goes verlangde al jaren naar een eigen kasteel met een bestaand sprookjes verhaal. Met de musical vrienden hebben we het Slot Oostende omgetoverd tot een Middeleeuws festijn. Ik voelde me meteen verbonden met Jacoba. Een vrouw die naast feministe en mannenverslindster ook vocht met een zwaard. Jammer alleen dat ze zo jong en gruwelijk dood is gegaan, “Ce n’est pas important.”
Er bestaat een schilderij van Jacoba waarop ze een valk vasthoudt. Ik heb bij Slot Oostende als Jacoba van Beieren met een giervalk op mijn arm rondgelopen. Hij vond mij meteen aardig en zijn kapje mocht eraf. De speciale jurk paste mij als gegoten en is gemaakt door Floor hermes.
Nu ben ik opnieuw gevraagd om Jacoba van Beieren te spelen voor de gemeente Goes. Het is namelijk 600 jaar geleden dat Jacoba de stad Goes rechten verleende om wallen en vesten te mogen bouwen rond Goes. Tijdens de opening van de expositie uit het gemeente archief heb ik dit lied gezongen:
In naam van Jacoba doe open die poort
Bij Zuid en bij West en bij Noord
De goede Goese stad is een zeer sterke stad
Nu wallen en vesten gehad
De mensen zijn veilig en kunnen hier staan
Ze hebben hun huiswerk wel heel goed gedaan
Eerst open en kranck en onbevest
Is nu sterk met wallen gevest
De zin “Open krank ende onbevest” staat in het grote boek dat ik samen met wethouder Alsema heb mogen bekijken. Er was een grijze 600 jaar oude steen te zien bij deze expositie en oude foto’s. Het hoogtepunt was dat Jacoba een kus van de Schepen Alsema kreeg! Ou la la.
Op 21 november startte de GPS route rond de Veste net als 600 jaar geleden de vestenbouw. Daarom ontmoette Jacoba de pers bij de Steenen Brug met haar bruine paard. Een hoogbejaard halfblind paard dat niet zonder zijn jonge paarden vriendin kon. Hij was erg onrustig en blies hard naar iedereen om hem heen met zijn tanden naar voren en bek ver opengespert. Ik ben net als Jacoba niet bang, maar liet toch mijn persoonlijke assistente op het paard zitten. Ditzelfde paard heeft 15 jaar eerder in de Grote Kerk de rol van het paard van Jacoba vervult, vandaar deze gevierde keuze.
Ik liep naast de Wethouder met een Geocash apparaat en een hijgend bejaard paard in mijn nek. Het enige wat mij opviel was dat het nieuw geplaatste informatie bordje over Jacoba van Beieren niet klopte. Deze gezellige bijeenkomst werd afgesloten in een Oud Hollands Café Barends. Transformeren in een Middeleeuws figuur verruimt zeker mijn blik.